Een verslag opgetekend door het organisatiecomité

In de aanloop naar 20 september waren de verwachtingen voor de organisatie hooggespannen. Zou het allemaal lukken, hetgeen door henzelf als programma was bedacht? En dat was nogal wat. Komen alle artiesten en de hoogwaardigheids bekleders? En zijn ze ook nog op tijd.

Zullen de nabestaanden er inderdaad in zo’n grote getale zijn als opgegeven? Er staan bijna 300 op de lijst. Weerzinwekkend idee eigenlijk dat dit aantal nog maar een klein deel is van alle mensen die, door een ernstig geweldsdelict, een dierbare hebben verloren!

Zal het weer meewerken, na alle schietgebedjes naar boven?

 

Rond 7.00 uur in de ochtend van de bewuste zaterdag was er nog niemand te bekennen op de plek waar later alle activiteiten zouden gaan plaatsvinden.

Dat was best wel even schrikken, maar al gauw daarna was er de eerste actie waar te nemen. Een groot podium werd geplaatst en honderden meters electriciteitskabel, geluidboxen, mengpanelen en allerlei andere apparatuur te voorschijn gehaald. Zelfs een heel bouwwerk met lampen werd opgezet.

De zon stond hoog aan de hemel, de hele week er aan vooraf al, terwijl we om slechts één dag mooi weer hadden gebeden.

De taken zijn verdeeld, naast de groep techneuten, teams voor opvang van de nabestaanden, voor de artiesten en voor de hoogwaardigheidsbekleders.

Ook de exposanten voor de informatiemarkt druppelden binnen om hun 'waren' uit te stallen in de foyer van de schouwburg.

 

Klokslag 10.00 uur uitten de klokken van alle kerken in de hele gemeente Hoorn, Blokker en Zwaag gezamenlijk één grote oproep aan haar inwoners om naar het voorplein van de schouwburg Het Park te komen. Het geluid droeg ver over het water van het Ijsselmeer.

De start van de Dag Herdenken Geweldslachtoffers 2008.

Na het klokgeluid opende de speaker de Dag met een hartelijk welkom, ook namens de drie lotgenotencontactgroepen, ADS, VOVK en VVRS, de drie initiatiefnemers van de DHG.

Inmiddels waren de meeste nabestaanden al per bus of eigen vervoer gearriveerd en luisterden naar Shantymen groep Kaap Hoorn en aansluitend Vrouwenkoor Balance op het buitenpodium.

Om 11.00 uur was het tijd voor het optreden van Lenny Kuhr, speciaal voor de nabestaanden op een bühne in de schouwburg. Heel passend voor de gelegenheid werd door Lenny een repertoire van Schubert, perfect gezongen. Ook Youp van ’t Hek was, weliswaar op beeldscherm, present om een indrukwekkend gedicht (Vermoorde Onschuld) voor te dragen, dat door hemzelf was geschreven op verzoek van Jack Keijzer, één van de organisatoren.

 

Hierna was het moment om gezamenlijk naar buiten te gaan. 300 nabestaanden aan elkaar zijde. Om elkaar te steunen, om elkaar door deze dag en door het leven te helpen gaan. De DHG als afspraak om bijeen te komen.

Buiten was daar Ralph van Manen om de mensen de woorden toe te zingen: “Je mag niet zomaar, zonder afscheid bij me weggaan”, een wens die voor velen onder de toehoorders nooit zal uitkomen.

Aansluitend werden er mooie woorden gesproken, eerst door burgemeester Onno van Veldhuizen, gevolgd door staatssecretaris Albayrak, commissaris van de Koningin, Borghouts en de bisschop van Haarlem, mgr. Punt.

Zij waren ook bereid om alle 175 namen op te noemen, van de slachtoffers van geweld die op een 350 meter lang lint staan genoteerd. Een lint dat daags ervoor was aangeboden en vervaardigd door Paul de Leeuw, samen met een Vlaggenkoning in den lande.

Hoorn viel stil. Een stad normaal vol rumoer, en zeker op zaterdagen, was doodstil. Eén grote stoet met mensen in de rouw, met in hun handen een mega lint, met daarop de namen van hun kinderen, kleinkinderen, broers op zussen. Stil.

Bij aankomst terug kwam het bijzondere geluid van de doedelzakblazers van de City Guards Highlanders uit Alkmaar, hen tegemoet. Het lint werd stilzwijgend neergelegd, door de dragers wetend dat het volgend jaar weer op een andere plek in Nederland zal worden uitgerold en meegedragen. Helaas door nog meer nabestaanden dan op deze dag hier.

 

         Het woord was, vanaf het podium, aan Tweede Kamerlid Fred Teeven, gevolgd door Alex Tournier van de stichting van Zinloos Geweld naar Zinvol Gedrag (ZG2).

Tijd weer voor muziek: een werkelijk schitterend optreden van Antje Monteiro met haar nieuwe lied, “Ineens”, waarvan de tekst geschreven is naar aanleiding van het plotseling overlijden van haar eigen zus. Een aaneenschakeling van indrukwekkende momenten, en van bezinning: The Last Post op trompet, gevolgd door TWEE MINUTEN STILTE…………………………

Duiven (altijd emotioneel) vulden de stilte weer op met veel gefladder, zoekend naar een veilig heenkomen tussen de mensenmassa door, aansluitend de tromslagen van de Percussiegroep Tranzullu.

Een gedenkteken met de tekst: “Geweld eindigt waar respect begint” (aangeboden door de gemeente Hoorn) werd onthuld door Remy en Jacqueline, respectievelijk een broer en een zus van twee recente slachtoffers van geweld, Pascal Keijzer en Nadine Beemsterboer. De steen zal op termijn (verwachting is 13 november tijdens de Dag van Respect) in het Noorderplantsoen worden geplaatst in de stad Hoorn.

 

         De Dag Herdenken Geweldslachtoffers vond zijn voortzetting in muziek, veel muziek. En een buffet voor de nabestaanden en genodigden. Er was echter ruim genoeg voor álle bezoekers. Er werd dan ook gretig van gebruik gemaakt.

De afsluiting van de dag bestond uit het oplaten van ballonnen. Velen schreven hun liefdesgroet aan hun kind op de ballon om deze met de wind over het water naar de hemel te sturen. Vele zakdoeken kwamen uit de broekzakken om de emotie te kunnen laten gaan en daarna weg te stoppen om verder te kunnen.

 

De DHG 2008 is voorbij. Het was een mooie, maar emotionele dag. Het zou eigenlijk niet nodig moeten zijn.

 

Verslag van Jacques Beemsterboer, Nadine Foundation Hoorn.

Namens de organisatie DHG 2008.

Vervolgactie: poster DHG 2008. Geweld eindigt waar respect begint.