Dag Nadine

Dag Mooi Meisje! Dag Onvervangbaar Hartekind van je moeder. Dag Prachtige Dochter van je vader. Dag Bijzonder Zusje van je zus. Dag Allermooiste Kleinkind van je opa en oma. Dag Lieve Vriendin van je vrienden!
Lieve Nadine, heb je niet gekend. Maar toch weer wel. Vanaf je kleuterjaren heb ik je gevolgd. Omdat je moeder over je vertelde. En ik vertelde jouw moeder over mijn kinderen. Wekelijks. Door al die jaren heen. Wij deelden onze Twijfels. Onze Liefde. Onze Hoop. Onze Angst. Om onze kinderen ooit te moeten missen. En nu is het zover. Zij mist jou.

Dag Nadine. Dag Meisje met je hele toekomst nog voor je. Dag Gelukskind met je prachtige grote ogen, je mooie lijfje. Dag Schattekind, dag Zondagskind, dag Grietje van wie iedereen hield.

Soms weet je niet wat je moet zeggen. Staar je naar een dood lijf, dat voor de laatste keer mooi aangekleed is. In strakke spijkerbroek, met vlotte laarsjes. Die laarsjes verbergen lichtvoetige voeten. Die zo graag dansten. Met zoveel passie. Nu liggen je voeten stijf in vlotte laarsjes.

Dag Nadine. Dag Meis. Dag Liefie. Dag Zonnetje van je vader en moeder. Dag Vrolijke Noot van je familie. Dag Wijffie in je tengere lijf, dat nu zielloos ligt op de baar. Die vrienden van je ouders met zoveel liefde hebben bewerkt. Je hoofd op een hartje. In je arm een knuffeltje.

Soms ben je sprakeloos van verdriet. Heb je nooit in levende lijve gezien, nu ontmoet ik je dode lichaam. Voel groot verdriet voor al die mensen die van jou houden. En kapot zijn, omdat zij jou nu moeten missen. Ga ook een beetje dood van binnen. Is toch niet te bevatten dat zo'n jong leven, slechts twintig jaar oud, zo aan een einde is gekomen?

Dag Nadine. Dag Baby die zo gewenst, zo vol vertrouwen aan het leven begon. Dag Kleuter die kraaiend van de pret allerlei avonturen beleefde. Dag Mensenkind dat nieuwsgierig de basisschool doorliep. Dag Puber die twijfels overwon. En verliefd werd op een man. Die jouw leven wreed beëindigde.

Daar sta je dan. Als moeder van twee kinderen rond dezelfde leeftijd (die gelukkig nog springlevend zijn). Huil hete tranen. Uit groot verdriet. Uit plaatsvervangende woede. Als moeder ben je altijd bang. Dat je kind omkomt bij een ongeluk. Getroffen door een ernstige ziekte. Je sterft duizend doden. Maar dat je kind vermoord wordt? Dat bedenk je niet.

Dag Nadine! Dag Grietje dat hier zo mooi ligt te wezen in het kamertje in je vertrouwde, ouderlijk huis. Dag Meisje dat lijkt te glimlachen. Alsof je er vrede mee hebt.

'Als ze haar ogen open doet! Wow, wat een ogen!' Zegt je vader. En hij huilt. Net als je zus. Die breekt bij je opgebaarde lichaam. Je moeder wil ook dood. Maar blijft leven. Om je vader. Om je zus. Maar ooit zijn jullie weer bij elkaar.

Dag Lieve schat. Dag Zonnekind van je ouders. Dag Allerliefste Zusje van je zus. Dag Mooi Kleinkind van je grootouders. Dag Liefste vriendin van je vrienden. Dag Nadine!

Marja van Spaandonk