Lieve Nadine,

Ik zal nooit vergeten hoe ik zondagochtend wakker werd gemaakt. Ik kan nog steeds niet geloven wat ik toen hoorde. Je was mijn dansmaatje, mijn vriendin. Ik ga jou zo ontzettend missen. Ik zei tegen je dat ik zo trots op je was dat je je relatie had verbroken, en dat je je na een rotperiode echt bevrijd zou voelen.

En in de loop der tijd zei je steeds weer: “hé Sas, je hebt echt gelijk, ik voel me echt bevrijd”.

Dansen was jouw passie en ook bij die Salsabar. Ik weet niet of het door die lessen van je kwam, maar je was gewoon echt goed. Ook toen we voor je ouders’ feest gingen dansen. Anna-Kaisa en ik gingen steeds de fout in, maar dat maakte niet uit. Jij was daar aan het stralen.

Je bent zo’n goed persoon en iedereen die jou kent, weet hoeveel jij om de dieren geeft. Na uitgaan gingen we nog wat eten. Ik nam lamskoteletten. Jij kon daar zo boos om worden en vertelde me wel honderd keer hoe misselijk je er wel niet van werd.

Dit zijn dingen die ik nooit van jou zou vergeten. Je hebt voor altijd een plekje in mijn hart veroverd. Voor altijd. En ik ga je echt zo erg missen. Dansen zal nooit meer hetzelfde zijn. Ik ben echt blij dat ik zo’n goed persoon als jou gekend heb.

Als iedereen zoals jou was, hadden we echt een hele mooie wereld. Ook voor de dieren. Helaas is niet iedereen zo, en degene die jou en ons dit heeft aangedaan zal zijn hele leven achter zich blijven kijken, want we weten allemaal dat: “what goes around, comes around”. Helaas krijgen we jou daar niet mee terug. Maar ik weet wel dat ik je ooit op een dag weer ga zien en dan pakken we de draad weer op….

Sacha