We hebben je leren kennen als meisje van 4 jaar

Jij en Jacqueline kwamen vaak bij ons thuis op de Poolster. En regelmatig logeerden jullie bij ons. Wij vonden dat altijd reuze gezellig maar waren ’s avonds blij dat jullie dan in bed lagen. Om vervolgens ’s morgens om half zeven wakker gemaakt te worden met de mededeling: Wij zijn wakker hoor!

We zien je nog zo staan op onze bruiloft, met je mooie jurk en hoedje op.

Jij en Jacqueline hebben onze trouwringen gegeven.

In de loop van de avond ben je geloof ik nog even getrouwd geweest met mij.

Je wilde Mirjams ring bekijken, deed hem om en zei: Nu ben ik jouw vrouw!

Toen Hajo en later Koen werden geboren vond jij dat prachtig. Je hebt veel met hun gespeeld. En later zelfs op hun gepast. Toen je wat ouder werd en meer met je eigen leeftijdsgenoten optrok, bleef je altijd in hun en ons geïnteresseerd.

Je vroeg altijd hoe het met ons ging. Je vond de jongens al zo groot worden!

Ook op die leeftijd kwam je nog wel eens logeren en dan wel in onze vouwwagen in Rijs. Een keer wilde je de oorkruipers die je in de blokhut regelmatig tegenkwam ontlopen, je vond het zelfs een beetje eng zo zonder je hartsvriendin, Genevief. Je kwam gezellig bij ons in de vouwwagen en wat kwam jij daar tegen? Oorkruipers!!

Je houdt ook zoveel van dieren!

Lieve Nadine je bent nu een mooie jonge vrouw Wij kunnen en willen het dan ook niet geloven dat jij hier niet meer bent. Maar je blijft voor altijd in ons hart.

Dag Lieve Nadine, van jou, Jacques, Wanda en Jacqueline hebben wij geleerd dat je nooit te veel kunt zeggen dat je van iemand houdt.

Love You, Ruud, Mirjam, Hajo en Koen