'Nooit meer Nadine' schoot als eerste zin door mijn hoofd'

door Leo van Gelderen

HOORN - De dagen na de moord op haar 20-jarige dochter Nadine op 2 december 2006 liep Wanda Beemsterboer verdoofd rond. Niet wetend dat het condoleancebezoek van Geert ten Dam, hoofdredacteur van deze krant, zou leiden tot het boek 'Mam, ik bel je zo terug'.
Het boek wordt op 18 september in schouwburg Het Park in Hoorn ten doop gehouden en is daarna in elke boekhandel te koop. ,,Toen Geert ten Dam op bezoek kwam, vertelde ik hem over de korte vakantie die ik met Nadine een maand voor haar dood in Maastricht had gehad. Of liever gevierd. Hij zei toen dat ik alle mooie herinneringen aan mijn dochter moest opschrijven. Daar ben ik toen inderdaad mee begonnen.''
Het eerste wat ze deed was een brief schrijven aan haar overleden dochter. ,,Dat voelde echt heel goed. Ik heb vervolgens een aantekenboekje gekocht dat ik altijd bij me heb. Elke gedachte aan Nadine of flarden van herinneringen ben ik gaan opschrijven. Allereerst als steun. Omdat het verdriet soms zo heftig is.''

Wedstrijd
Op zaterdag 18 september wordt haar boek gepresenteerd in Schouwburg Het Park in Hoorn. Maar nu al stromen de aanvragen voor interviews binnen. ,,En dat terwijl het boek nog moet uitkomen. Het heeft me verbaasd maar het voelt ook goed. Dus toen de redactie van Knevel & Van den Brink belde heb ik niet lang na hoeven denken. Het boek gaat over mijn dochter en ik hoop dat zoveel mogelijk mensen het zullen lezen. Bovendien hebben we na haar dood de Nadine Foundation opgericht. Met de stichting willen we namens Nadine zinloos geweld bestrijden. Genoeg reden om met het boek naar buiten te treden.’’

Vorig jaar zomer zag Wanda in het blad 'Gezond Nu' een verhalenwedstrijd. Ze besloot haar eigen verhaal, gevat in een paar A4tjes, naar het blad te sturen. ,,Ik hoorde lange tijd niets totdat Frits Poiesz van uitgeverij Kosmos belde. Of ik wel eens aan het schrijven van een boek had gedacht. Kort en goed. We hebben eerst een paar keer met elkaar gepraat om te kijken of het klikte. Al snel bleek dat we op één lijn zaten en kreeg ik van de uitgeverij het groene licht.''
En daar zat ze dan. Achter dat hatelijk lege scherm van de laptop. Een laptop die ze al een jaar ongebruikt in de kast had liggen. Lachend zegt ze: ,,Alsof dat apparaat lag te wachten op mijn eerste stappen als schrijfster.''
Wanda: ,,De eerste woorden die door mij hoofd schoten waren 'nooit meer'. Nooit meer samen lachen, nooit meer samen een paar dagen weg, nooit meer even bellen. Nooit meer Nadine. Daarna ging het schrijven vanzelf. Ik beleefde het hele leven van ons samen vanaf haar geboorte weer opnieuw. Je raakt in een prachtige flow. Zolang ik de jeugd van Nadine beschreef, voelde het alsof er niets aan de hand was. Maar hoe dichter die fatale datum in mijn boek dichterbij kwam, des te zwaarder het werd. Er zijn veel momenten geweest dat ik afstand moest nemen. Dan was het nauwelijks nog te doen. Dan ging ik hardlopen of hield mijn laptop een paar dagen dicht.''

Vanuit de uitgeverij is er geen moment druk op haar uitgeoefend. ,,De mensen daar voelden het perfect aan. Wel hebben we samen op een gegeven moment afgesproken dat mijn boek zo rond september af moest zijn. Dat was prettig. Je moet ergens naar toe werken. Elk hoofdstuk diende zich zelf aan. Zonder dat ik een schema had opgesteld. Ik tikte gewoon door en het klopte. Ik denk dat al mijn aantekeningen zich in de juiste volgorde in mijn hoofd hadden genesteld.''

Epilogen
In het boek wisselt ze het verhalende af met gedichten en brieven. Brieven van Nadine, gedichten van vriendinnen na de dood van Nadine. Maar ook het in warme woorden gevatte afscheid dat haar zus Jacqueline ter nagedachtenis schreef. Opvallend zijn de epilogen die door Wanda, vader Jacques en zus Jacqueline zijn geschreven. Wanda: ,,Dat is een idee van de uitgever. Ik ben er heel blij mee. We hebben nog wel een discussie gehad of de dader uitgebreider in beeld moest komen. Dat wilde ik niet. Het boek is voor Nadine. En geen podium voor zo iemand.''
Ze is blij met het resultaat. ,,Ik heb mijn gevoel gevolgd. En dat opgeschreven. Er is ook nog een hoofdstuk met foto's toegevoegd. Om de lezer een nog beter beeld te geven van een gewoon, gelukkig gezin dat door een gek in het ongeluk wordt gestort. De opbrengst gaat naar de Nadine Foundation tegen zinloos geweld opgericht. Daar kunnen we weer mooie dingen mee doen.''
'Mam ik bel je zo terug' euro19,95 ISBN 9789021548883

Wanda met achter haar een schilderij van Nadine. Foto Marcel Rob